Ik ben mama van 2, juf en nog veel meer.
Ik droom van een minimale ecologische voetafdruk.
Ik werk halftijds.
Ik vind dat geweldig.
Het was na laaaaaang twijfelen en in een moment van ‘alles-altijd-gehaast’ dat ik besloot om enkele maanden halftijds te werken. Beetje opladen, dacht ik, en daarna weer vol energie vollenbak. Ik keek ernaar uit. En tegelijk schaamde ik me rot…
Wat denken de mensen nu over mij? Is dat niet iets voor mensen die het huishouden niet rondkrijgen? Kan ik mijn job niet meer aan misschien?!
Ik worstel tot vandaag nog steeds met het idee dat ik me voor deze keuze moet verantwoorden. En toch prijs ik mezelf gelukkig dat ik dat halftijdse werkleven durfde verlengen. Wat. Een. Zaligheid.
Waar te beginnen? (niet op volgorde van belangrijkheid)
- Ik heb nu (oh ironie!) voldoende tijd voor mijn job. Lesgeven vraagt voorbereiding en wat ik vroeger altijd tijdens het weekend en tussendoor deed (Sorry Lief. Sorry kindjes, mama heeft geen tijd.) doe ik nu gewoon op een vrije dag.
- Daardoor kan ik het volledige weekend als weekend invullen! Tijd voor, en met mensen die me blij maken.
- Het wegvallen van haast, zorgt er op één of andere manier voor dat ik bergen meer geduld heb. Goed voor iedereen in mijn buurt.
- Ik behaalde net een extra diploma!
- Ik neem de tijd om me te verdiepen in dingen die me interesseren zoals de klimaatverandering en zoek uit hoe ik daar een positieve invloed kan zijn,…
- Dus probeer ik het met minder afval te doen en consumeer ik heel bewust. Serieus wat uitgespaard sindsdien, zowel geld als tijd.
- Ik spitte het hele huis uit en hield alleen over waar ik blij van word: minder op te ruimen spullen en dus nóg meer tijd voor toffe activiteiten.
- Zoals mijn passies naaien en moestuinieren. Ik naai nu bijna alle kledij van mijn kinderen zelf (het liefst uit gerecycleerde en/of eco stoffen) en in de zomer kunnen we al een paar maanden door zonder groenten of fruit in een supermarkt te halen. Koekjes voor op school bak ik zelf. Voldoening! En ook hier spaar ik afval en centen uit.
Door halftijds te werken heb ik uiteraard minder loon. In ruil geef ik met plezier minder uit en kreeg ik bergen voldoening, tijd, geduld,… Geluk.
Dit bericht is geen wijzende vinger. Ik schrijf ook geen harde feiten. Wel mijn eigen persoonlijk aanvoelen bij het -eindelijk- durven loslaten van ‘moeten’ en ‘hebben’. Geluk, ik zei het al.
– Sofie D.
Herkenbaar. Zelf werk ik dit jaar ook halftijds omdat ik tijdskrediet heb wegens een opleiding die ik volg. Momenteel heb ik lesvrije dagen waardoor ik meer tijd heb om gewoon te doen wat ik wil. Voor mij is het nog een beetje zoeken. Soms voel ik mij wel schuldig. Anderzijds gebruik ik de extra tijd om mij weer eens ergens in te verdiepen, te lezen, wandelen, … kortom genieten. Daarnaast let ik op m’n uitgaven waardoor ik mij financieel geen zorgen hoef te maken. Vanbinnen besef ik wel dat ik mij helemaal niet schuldig hoef te voelen. Het durven loslaten van ‘moeten’, ik ben er nog mee bezig. 🙂
LikeLiked by 2 people
Mooi! En hier en daar heel herkenbaar.
LikeLiked by 1 person
Same here! Juf, moeder van een 8 maanden baby en die dagen vrij geven me zoveel wat meer loon niet kan geven. Echt fijn!
Leuk om te zien dat we een beetje met dezelfde dingen bezig zijn. Stap voor stap bewuster.
LikeLike
Heel interessant, bedankt
LikeLike